ظرفیت باطری برای همه کاربران تلفن همراه اهمیت ویژه ای دارد. اما منظور از ظرفیت باطری ها چیست؟ عددی که همراه با علامت درصد در بالای صفحه گوشی هایمان می بینیم به چه معناست؟ چرا گاهی این اعداد روند کاهشی سریع تری به خود می گیرند؟
اگر بخواهیم ظرفیت باطری گوشی موبایل و سایر دستگاه ها را به صورت ساده توضیح دهیم باید یک طبقه بندی فرضی سه گانه را تصور کنید. این طبقه بندی شامل، انرژی قابل استفاده (مثلا اگر 40 % از انرژی باتری مصرف شده باشد، 60% باقیمانده انرژی قابل استفاده محسوب می شود) و انرژی مصرف شده (همان 40% مصرف شده)، و قسمت غیر قابل استفاده (بخش سنگی) باتری می باشد.
ظرفیت سنگی چه معنایی دارد؟
وقتی که باتری تولید می‌شود با توجه به ظرفیتی که تولیدکننده برای آن تعریف می‌کند، باتری نو است و تا 100% ظرفیت کارکردی برخوردار است. به مرور زمان، باتری بنا بر فعل و انفعالات شیمیایی، دچار تنزل می‌شود و این 100% ظرفیت کارکردی کاهش پیدا می‌کند.
مثلا بعد از مدتی ظرفیت کارکردی باتری به 90% تنزل پیدا می کند، و آن 10% ظرفیت از دست رفته باتری، تحت عنوان ظرفیت سنگی شناخته می‌شود، یعنی ظرفیت مرده باتری.
به طور کلی تقریبا در تمام گوشی‌ها، با رسیدن باتری به ظرفیت 60% یا پائین‌تر از آن، دیگر عملا امکان استفاده از گوشی مثل قبل وجود نخواهد داشت. البته این مسئله و نیاز یا عدم نیاز به تعویض باتری تا حد زیادی به شرکت تولیدکننده باتری، یا مکانیزم‌های به کار گرفته شده از سوی شرکت تولید کننده در باتری بستگی دارد.
مثلا شرکت اپل با بهره گیری از باتری و مکانیزمی که در باتری های خود به کار گرفته بود، تا مدت ها بنا بر سیاستی مشخص، سرعت گوشی های خود را با توجه به عمر باتری پائین می آورد
مقاومت داخلی در ظرفیت باتری به چه معناست؟
ممکن است ظرفیت باطری بالا باشد اما قادر به ارائه اثربخش انرژی ذخیره شده نباشد، یعنی محدودیت در انتشار انرژی. این مسئله با مقاومت داخلی تعریف می شود. برای اینکه باتری انرژی خارج کند باید از مقاومت داخلی پائینی برخوردار باشد. این مقاومت که در واحد (Mw) سنجیده می شود، در واقع دربان باتری محسوب می شود. هر چه این مقدار پائین تر باشد، باتری از مقاومت پائینتری برخوردار است.
به طور کلی باطری های اسیدی-سری از مقاومت داخلی پائینی برخوردارند و باطری های کربنی-زینکی مقاومت داخلی بالایی دارند.
خود تخلیه ای ظرفیت باتری
تمام باطری ها تا حدی به صورت خود به خود تخلیه شارژ دارند. تخلیه خود به خودی شارژ یک نقص محسوب نمی شود، اما ضعف در تولید می تواند این مسئله را تشدید کند. میزان این هدررفت انرژی بنا بر ساختار شیمیایی متفاوت است.
به طور کلی باطری های لیتیومی و قلیایی از نظر حفظ انرژی جز بهترین باطری ها محسوب می شوند. در مقایسه، باطری های قابل شارژ نیکلی، بیشترین هدررفت انرژی را دارند و اگر باتری چند روز مورد استفاده قرار نگرفته باشد هم باز نیاز به شارژ دارند.
هدررفت انرژی معکوس است، یعنی اینکه درست بعد از شارژ باطری میزان هدررفت در بالاترین سطح است و بعد از آن تنزل پیدا می کند.
تخلیه خود به خود شارژ در باطری های لیتیوم یونی در کل مدت استفاده، تقریبا در یک سطح قرار دارد و بنا بر عمر باطری چندان متغیر نمی باشد.
منبع این مقاله از سایت زیر برداشته شده است:
https://www.almanistore.com/battery-capacity-internal-resistance-and-spontaneous-discharge/